Begin 1600 kwam de stad Utrecht tegemoet aan de wensen van de jeudige studenten van de Utrechtse
Universiteit om voor hen een Maliebaan aan te leggen in de velden ten oosten van de stad, waar het gelief-
koosde Maliespel kon worden beoefend. Er werd zelfs voor dit doel een poort en een brug gebouwd.
Het Maliespel was eigenlijk een voorloper van het hedendaagse golf. Men moest een houten bal in de
richting van een paal slaan. Men sloeg de bal met een lange stok waar aan de onderzijde een soort hamer
was bevestigd.
Hiernaast ziet u een kopergravure door J. van Vianen uit 1697. Links is de singel en het
Maliehuis en het bolwerk Lepelenburg.
Rechts bovenaan zie je de Maliebaan tijdens
het kolfspel. Het speelveld was omgeven door
een lage houten omheining om de bal in het
spel te houden.
In 1811 werd de Maliebaan, die doodliep op de
herberg "Het Boompje" achter de tegenwoordige
spoorwegovergang, klaargemaakt voor militaire
oefeningen en tegelijk tot een straat, die overigens
tot nergens leidde. Langzamerhand werd de
Maliebaan door de adel en de patriciërs bebouwd.
Maliebaan in 1697
Oprichting en de oorlogsjaren
In 1921 is de Maliebaanschool gestart. Ze bestond uit een lagere schoolgedeelte en een U.L.O. De lokatie was
gelegen tussen de Maliebaan en de huidige Monseigneur van de Weteringstraat. Op 30 oktober 1922 werd het
gebouw officieel geopend. Het eerste hoofd van de school was de heer van Andel.
De school groeide naar een top van
ca. 280 leerlingen.Het was een school met een duidelijk christelijk karakter
en voelde zich sterk verbonden met het Oranje-huis.
Door het groeiende aantal leerlingen ging men over tot
uitbreiding van de school. Er werd een verdieping extra
op de bestaande school gebouwd.
In de jaren 30 daalde het aantal leerlingen, omdat de
minimum leeftijd voor toelating tot het lagere onderwijs
werd verhoogd.
Er werd les gegeven van maandag tot en met zaterdag.
Maliebaan in 1900
Naast de gebruikelijke vakken, werd er buiten schooltijd ook Frans gegeven. De leerkrachten uit die tijd waren
o.a. mej. Eijkman, mej. de Lange, mej. Grondijs en dhr. Mulder.
Eind jaren '30 was de oorlogsdreiging al aanwezig. De Maliebaanschool is een tijdje ontruimd geweest voor de
Nederlandsche militairen. Ook werd er met de kinderen geoefend in geval van luchtalarm. Een echte schuilplaats
was echter niet voorhanden. In de oorlogsjaren had het onderwijs te kampen met de regeltjes en de bemoeienis
van de Duitse bezetter. Vooral scholen, die Oranje-gezind waren, hebben dit ondervonden. Toch probeerde men
de dagelijkse gang naar school en het geven van de lessen voort te zetten.
De Maliebaan was tijdens de oorlog het centrum van
zowel de Duitsers als de NSB. Veel panden waren
gevorderd, maar desondanks waren er ook mensen
die op de Maliebaan woonden en actief waren in het
verzet.
In 1942 werd de Maliebaanschool door de Duitsers
gevorderd. En aangezien er geen vervangend gebouw
ter beschikking werd gesteld, moest het schoolbestuur
op zoek naar een andere oplossing. Gelukkig kon men
gedeeltelijk gebruik maken van de faciliteiten van de
Bloemstraatschool, gelegen even ten zuiden van de
Burgemeester Reigerstraat. Voor de U.L.O. vond men
een gebouw aan de Brigittenstraat, nabij de Maliebrug
aan het begin van de Maliebaan.
Maliebaan jaren 30
Aan het einde van de oorlogsjaren (hongerwinter 1944/1945) werd er bijna geen les meer gegeven. Een aantal
leerkrachten was ondergedoken en een groot deel van de leerlingen was overgebracht naar het oosten en noorden
van Nederland. Leerkrachten die tijdens de oorlog les gaven waren de dames Eijkman, de Lange en de Jager.
En bij de heren waren dit Rijsewijk, Mulder, Zinkstok, Scherpenzeel, Derksen en Boorsma. Hoofd van de Malie-
baanschool was destijds de heer Onvlee. Na het vrij geven van de school in 1945, konden de lagere school,
alsmede de U.L.O. weer naar hun oude pand terug keren.
Kruising Maliebaan - Burgm. Reigerstraat - Nachtegaalstraat (1939) Maliebaan Aartsbisschoppelijk Paleis (1941)
Opbouw en veranderingen
Langzamerhand begon men weer naar het normale leven terug te keren. In de eerste periode na de oorlog was
er wel gebrek aan allerlei zaken, zoals brandstof en papier. In deze periode begon het aantal leerlingen weer te
stijgen, zodat de Maliebaanschool weer vol liep.
In 1950 werd een tweede lagere school opgericht, genaamd "Jan
Willem Gunningschool". Deze school werd gebouwd aan de
Burgemeester Fockema Andreaelaan.
Door deze nieuwe school verliet een groot aantal leerlingen de
Maliebaanschool, waardoor er weer ruimte ontstond. Later werd er
aan de J.W. Gunningschool ook nog een kleuterschool toegevoegd.
Hoofd van het lagere schoolgedeelte werd de heer Zijlstra en bij de
U.L.O. werd dit de heer Onvlee. De leerkrachten die in de jaren '50
aan de Maliebaanschool werkten waren de dames Eijkman, Lancée,
de Lange en Wartjes en de heren Derksen en Mulder.
Na de oorlog werden er veel kinderen geboren en deze babyboom
begon men op de Maliebaanschool te merken. Het aantal leerlingen
(en ook leerkrachten) groeide sterk.
J.W. Gunningschool (1965)
Begin jaren 50 stapte de school ook over van
kolenkachels naar een centrale verwarming.
De U.L.O. verhuisde aan het eind van de jaren '50
naar een pand aan de Rubenslaan 91, waardoor de
gehele Maliebaanschool beschikbaar kwam.
Later, in 1967, kreeg deze U.L.O.-school de naam
"Dr. J. de Nooijschool".
Een verdere verandering op de Maliebaanschool was
de wijziging naar de vijfdaagse schoolweek in 1964 en
het volgen van de voorgestelde vakantiespreiding in
1967. Deze wijzigingen gingen niet vanzelf. Er werd veel
door het bestuur hierover gesproken. Pas toen het
openbaar onderwijs overging tot een vijfdaagse werk-
week, volgde de Maliebaanschool ook maar.
Onthulling naam U.L.O. aan de Rubenslaan (1967)
De Maliebaanschool had geen eigen gymlokaal, maar moest men gebruik maken van het gymlokaal aan de Poort-
straat, van de Rehoboth Kweekschool aan de Maliebaan 89, later bij de Montessorischool aan de
M. Weteringstraat en de B.L.O. school aan de Kruisdwarsstraat.
Naast alle standaard vakken, werd er op de Malie-
